…………………………………………………………… Τα φτερά του έρωτα
Μια φορά, και για πολύ καιρό ο έρωτας δεν υπήρχε! Ήταν η εποχή που στον κόσμο επικρατούσε η σοφία, η σκέψη και κοινή λογική, οι ώριμες αποφάσεις και το πνεύμα της αναπαραγωγής και της ασφαλούς διαιώνισης του ανθρώπινου είδους. Μια εποχή που τα ζευγάρια επέλεγαν το φύλλο των παιδιών που θα φέρουν στον κόσμο, προγραμμάτιζαν την ημερομηνία γεννήσεώς τους, σύμφωνα με την ιδανική θέση των πλανητών και το όριζαν το σύστημα χρωμοσωμάτων που θα τα αποτελούσε! Οι νέοι ζευγάρωναν σύμφωνα με την πίστη τους, το χρώμα του δέρματός τους, την ηλικία τους, την υγεία τους και φυσικά την εξωτερική τους εμφάνιση, την οικονομική και επαγγελματική τους κατάσταση.
Κανείς δεν ήξερε και δεν μιλούσε για τον έρωτα, το συναίσθημα. Εκείνο που σε κάνει να νιώθεις τη καρδιά σου να χτυπά χωρίς ρυθμό, αλλά με ένταση και πάθος. Εκείνο το συναίσθημα που ενώ σου δημιουργεί τόσο πόνο σου δίνει και φτερά, τα φτερά του έρωτα.
Μια φορά λοιπόν, εκείνη την εποχή μια οικογένεια πήρε την κόρη της μακριά από αυτό τον τόπο γιατί η νεαρή κοπέλα δεν πληρούσε τις προδιαγραφές αναπαραγωγής και ζευγαρώματος. Δεν είχε το ιδανικό ύψος, ούτε την τέλεια εμφάνιση. Δεν είχε περιουσία ούτε και ανοιχτή περιφέρεια για να μπορεί εύκολα να τεκνοποιήσει. Οι γονείς απομάκρυναν το παιδί τους από την κοινωνία προσπαθώντας να κρύψουν την ντροπή τους και τα ελαττώματα του.
Δεν πέρασε πολύς καιρός όταν στην περιπλάνηση τους σε άγνωστους κόσμους, βρέθηκε στο δρόμο τους ένας άνδρας. Είχε περίεργα χαρακτηριστικά προσώπου και άκομψη κορμοστασιά, δυνατό γυμνασμένο κορμί, τραχύ, στιβαρό και μυώδες. Άριστος κυνηγός και άξεστος στη συμπεριφορά και τους τρόπους. Επιλογές δεν είχαν, και αμέσως σχεδόν οι γονείς της κοπέλας, οργάνωσαν την συνουσία τους. Μια ένωση αταίριαστη, αφύσικη, πέρα από κάθε λογικό προηγούμενο. Όμοια της δεν είχε ξαναγίνει στον κόσμο. Μυστική, παράδοξη και διαφορετική.
Κανείς δεν ήταν εκεί να τους συμβουλέψει, να τους καθοδηγήσει και να τους ενθαρρύνει. Δεν ακούγονταν τραγούδια και ούτε μουσική έπαιζε κανείς. Ως και οι γονείς της κοπέλας από την ντροπή τους έφυγαν αφήνοντας τους μόνους και ανυποψίαστους.
Εκεί, μακριά από την λογική και την καθοδήγηση, πέρα από τους κανόνες και τα πρέπει μακριά από τους φραγμούς δυο υπάρξεις βρήκαν τον τρόπο και ενώθηκαν.
Δεν χρειάστηκε τίποτα περισσότερο από ένα βλέμμα. Οι νέοι πλησίασαν ο ένας τον άλλο και ένιωσαν μια ακαταμάχητη και ανεξήγητη έλξη. Τα κορμιά τους αναστατώθηκαν και οδηγήθηκαν με απίστευτη αρμονία σε μια διάσταση που κανείς δεν είχε βιώσει μέχρι τότε.
Τίποτα δεν ήταν όπως θα έπρεπε. Κανείς δεν ήταν καθοδηγούμενος από καθωσπρεπισμούς και κατευθύνσεις. Η κοπέλα γυμνή αποκάλυπτε όλη την μοναδικότητα του κορμιού της, με κάθε άγγιγμά του ξεδίπλωνε τον αισθησιασμό και τον αυθορμητισμό της. Τα χείλη της κοκκίνιζαν, μισάνοιγαν και αναστέναζαν ηδονικά. Τα στήθη της οργίαζαν καθώς πάλευαν να συγκρατήσουν την καρδιά της στη θέση της. Η μέση της λικνίζονταν και ανασήκωναν τους γλουτούς της πιέζοντας την θηλυκότητά της έντονα πάνω στην άκαμπτη αρρενωπότητα του άντρα. Εκείνος ατσάλινος και αδυσώπητος την κρατούσε γερά και την έκανε δική του με πάθος. Ταξίδευαν τα χέρια του στο κορμί της, από το λαιμό στα στήθη και από τα στήθη σε κάθε απίθανο εκατοστό της σάρκα της, διέγειρε κάθε κύτταρο της και την άφηνε ικανή μόνο να αναπνέει. Παρέλυε και εξτασιασμένη ένιωσε ότι κανείς δεν είχε νιώσει μέχρι τότε. Την ηδονή και το πάθος.
Οι νέοι ανίδεοι για τα καθήκοντά τους και μαγεμένοι από το πάθος τους επαναλάμβαναν ξανά και ξανά την δική τους συνουσία. Επέλεξαν αυτοί τον τρόπο και αφέθηκαν ο ένας στην γοητεία του άλλου χωρίς όρους. Με οδηγό την καρδιά, το πάθος, την γεύση των χυμών τους, τον ήχο των κραυγών τους και την αίσθησή τους, πορεύτηκαν στα μονοπάτια της συνεύρεσής τους.
Δεν υπολόγισαν το καιρό, δεν επέλεξαν τον τόπο δεν όρισαν το πώς θα ήταν ο απόγονός τους και η εποχή που ο καρπός τους ήρθε στη ζωή, δεν ήταν η Άνοιξη όπως γίνονταν μέχρι τότε μα ο βαρύς και τραχύς χειμώνας.
Ήταν 14 Φεβρουαρίου.
Η μέρα που γεννήθηκε ο Έρωτας!!!
Στις 14 Φεβρουαρίου, γιορτάζουμε τον έρωτα.
Το συναίσθημα τoy πάθους και την πράξη των αντιθέσεων.
Τον έρωτα που μπορεί να δέσει τα αταίριαστα, να ενώσει τα αδύνατα, να παράγει καρπό.
Τον έρωτα που όσο μικρός κι αν είναι μπορεί να δώσει τα φτερά του και να σε ταξιδέψει εκεί που ούτε η φαντασία δεν φτάνει!
Χρόνια πολλά σε όλους!!!
Σταυρούλα Δριβάκου
Ευχαριστώ πολύ το κατάστημα της Ρούλας
https://www.facebook.com/roula.papasotiriou?fref=ts
θα την βρείτε στην σελίδα της στο fb
https://www.facebook.com/groups/345094268912899/?fref=ts
αλλά και στο κατάστημά της
Pariziana Lingerie Αγγελου Σικελιανού 16, Σαλαμίνα (τηλ. 210 4655 652)
ανοιχτά ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου και το απόγευμα για να σας ντύσει όπως σας αξίζει!