Η γιορτή της γυναίκας
..σήμερα γιορτάζω... αλήθεια γιατί?
τελικά το μετάνιωσα, δεν θα βγω να γιορτάσω μου θυμίζει γιορτή σαν του αγίου Βαλεντίνου..λίγο κραγιόν, πολλή μάσκαρα, ένα wonderbra ..και έξω με χάχανα
..δεν έχω λόγο να γιορτάσω...
τι να γιορτάσω? τα κεκτημένα δικαιώματα της γυναίκας? το δικαίωμα μας να ψηφίζουμε? που πέσαμε πάλι θύματα πλεκτάνης και μας δουλεύουν ψιλό γαζί?
είχαν ανάγκη την ψήφο μας! Όπως σήμερα έχουν ανάγκη τους αλλοδαπούς και τους νομιμοποιούν.
το δικαίωμά μας στην εργασία? είχαν ανάγκη τα εργατικά μας χέρια
το δικαίωμα μας στο να έχουμε ανεξαρτησία? να ψωνίζουμε να καταναλώνουμε να έχουμε? είχαν ανάγκη από καταναλωτικό κοινό...
Τα δικαιώματα μας δεν τα έχουμε να τα γιορτάζουμε
Μα να τα τιμούμε! κάθε μέρα!
Εν έτη 2013 θα ήθελα αν μπορούσα να επιλέξω το φύλλο μου και να ήμουν άντρας
Να μπορώ να ξύνω άνετος τ' αρχίδια μου σε κάθε τι που με αφήνει αδιάφορο,
να μπορώ να χτυπάω το χέρι στο τραπέζι και να μανουριάζω γιατί έτσι μου γουστάρει
να μπορώ να κάνω λάθη και να λέω δε γαμιέται!
να μπορώ να γαμάω αντί να με γαμάνε και να πρέπει να χαμογελαω για να μην με πουν ανοργασμική γκόμενα!
να μπορώ να απλώνω χέρι και να ρίχνω καμία σφαλιάρα και να έχω την δύναμη...να είμαι άντρας...
Μα και σαν έρθει η ώρα να τιμώ το παντελόνι μου, ή την φουστανέλα μου... ή τέλος πάντων ότι έχω εκεί μέσα!
να έχω τα κότσια να τιμώ τις ιδέες μου και να πολεμώ, να χω την αντοχή και τη δύναμη...
ΝΑ χέσω το φεμινισμό που με ανάγκασε να κάψω το σουτιέν μου μόνο και μόνο για να βγαίνω παντού γυμνόστηθη..
να χέσω την ανεξαρτησία μου που με έκανε ...με μωρό παΐδι να του κόβω το γάλα και να μην το θηλάσω γιατί πρέπει να γυρίσω στο μεροκάματο!
να χέσω το φεμινισμό που με έκανε να φορέσω το παντελόνι και κουστούμι με γραβάτα και είναι μόδα κι έχασα κάθε ίχνος θηλυκότητας .
να χέσω το φεμινισμό που με ανάγκασε να γίνω Barbie και κλώνος ενός πλάσματος της αρρωστημένης φαντασίας του καταναλωτισμού ...
...τι να γιορτάσω?
θα σκύψω πάλι το κεφάλι και θα περιμένω... θα κλάψω και θα προσποιηθώ ότι είμαι ανεξάρτητη, ότι είμαι χειραφετημένη ότι είμαι ευτυχισμένη ... ικανοποιημένη...
χρονιά μας πολλά λοιπόν.. κι όταν ξυπνήσουμε τότε θα μπορούμε να χαρούμε την φύση μας!
Σταυρούλα Δριβάκου
....