Αν η μαμά πατρίδα είναι .. μαμά, τότε οι πολίτες αυτού του τόπου, είναι τα παιδιά της.
Κι αφού μάθαμε όλοι να κρίνουμε και να φωνάζουμε για την αχρηστία της μάνας μας, για το πόσο κακιά και αδιάφορη είναι.. κι αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται .. και ο γονιός τρώει τα παιδιά του, όπως ο Κρόνος έφαγε τα δικά του μη του πάρουν το θρόνο… αναρωτιέμαι...
Αυτά τα παιδιά πότε θα μεγαλώσουν και θα ωριμάσουν να πάψουν να κατηγορούν την απερίσκεπτη μάνα.
Καμιά μαμά δεν είναι τέλεια! Όμως, αν όπως λέμε, είμαστε καλύτεροι από τη μαμά μας.. τότε.. σαν καλύτεροι δε θα έπρεπε να είμαστε και πιο ώριμοι; δεν θα έπρεπε πια να ενηλικιωθούμε; να αποδεχτούμε ότι Ναι αύτη είναι η μάνα μας. Αύτη μας έφερε σε αυτόν τον κόσμο και οφείλουμε να τη σεβόμαστε όποια κι αν είναι , κι όχι να την κρίνουμε αλλά να της δείξουμε ότι μπορούν τα παιδιά μιας ξεπουλημένης ή ακόμα και άτιμης μάνας να γίνουν ανώτεροι άνθρωποι. Μπορούμε πια να σταθούμε στα πόδια μας και να κάψουμε να κατηγορούμε για όλα τη μανά ! Φτάνει πια! Σαν λαός ποσό χρόνων είμαστε; γιατί νομίζω συμπεριφερόμαστε σαν ανήλικα κακομαθημένα του στυλ για όλα φταίει η μάνα μου!
Αν η μαμά πατρίδα μου, κουράστηκε και αρρώστησε και δεν είναι πια όμορφη και δραστήρια και δεν με φροντίζει όπως με φρόντιζε, ακόμα κι αν εγώ την έχω ακόμα ανάγκη.. Εγώ τι κάνω σαν παιδί?
την κατηγορώ και περιμένω τι? Να γίνει καλά? Να ξεπεράσει το καρκίνωμα? την αρρώστια? Σαν παιδί δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι η μαμά μου δεν θα με φροντίζει πια.. αλλά σαν ενήλικος άνθρωπος τι κάνω? Δεν πρέπει να σεβαστώ τη μαμά πατρίδα τώρα που τα άσχημα της συμβαίνουν? Θα πρέπει να ξεχάσω όλα όσα μου πρόσφερε?
Μια σωστή μανά φροντίζει τα παιδιά της.
Ένα σωστό και άξιο παιδί, τι κάνει όταν η μανά ασθενεί?
Τα παιδιά βλέπουν τη μάνα σαν την πιο όμορφη, την πιο γλυκιά και την πιο τρυφερή ύπαρξη. Η αγκαλιά της είναι η πιο ζεστή ακόμα και στα δύσκολα! Εκεί ανήκουμε από εκεί πλαστήκαμε και γιατί ταιριάζουμε να βυζάξουμε το στήθος της, να κουρνιάσουμε στην αγκαλιά της. Καλή ή ταλαιπωρημένη, αξιοπρεπής η κουρελιασμένη, εμείς σαν παιδιά της οφείλουμε να τη σεβόμαστε.
Ας μεγαλώσουμε πια σαν λαός κι ας μάθουμε να λέμε.. Ελλάδα σ’ αγαπώ... να το ακούσει η Ελλάδα , να χαμογελάσει λίγο, γιατί όπως ξέρουμε, αυτοί που αγαπάμε πεθαίνουν και σε αυτούς που μένουν, ο πόνος ο μεγάλος δεν είναι που χάσαν το γονιό, αλλά που ποτέ δεν του είπαν το σ' αγαπώ όσο ζούσε και μπορούσε να το ακούσει...
και ένα σ’ αγαπώ μπορεί να κάνει θαύματα!
πόσο μάλλον πολλά μιας κι η Ελλάδα ακόμα έχει παιδιά! γιατί πολύ σύντομα θα μείνουμε χωρίς μανά και χωρίς αδέλφια για να μοιραστούμε το κόστος του χαμού....
Σταυρούλα Δριβάκου ( όνομα μητρός: Ελλάδα ) https://www.facebook.com/stavroula.drivakou
για περισσότερες αναλύσεις και συζητήσεις "O Κήπος της ΕΔΕΜ" https://www.facebook.com/groups/414095901999495/?fref=ts
Μητέρα, πατρίδα...
