Μιλάμε πολλές φορές για ηθική, ξέρουμε να κάνουμε κηρύγματα και να σχολιάζουμε συμπεριφορές..
Θυμάμαι μια μέρα ένα νεαρό ζευγάρι που φιλιόταν στο σταθμό του Μετρό κ αι πόσο άσχημα και επικριτικά τους μίλησε μια καλοβαλμένη καθώς πρέπει κυρία, μέσα από την ζεστή και τριχωτή γούνα της.
Ας δούμε λίγο την αληθινή πλευρά της ηθικής, του σωστού, του τίμιου, αυτό που πραγματικά είναι όχι αυτό που η κοινωνία επιβάλει..
Το σκουλαρίκι στη μύτη, στον αφαλό, στο αυτί.. ή αλλού, λογοκρίθηκε πολύ περισσότερο από την ενάρετη κοινωνικά αποδεκτή γούνα, τα δερμάτινα κροκό παπούτσια, την δερμάτινη τσάντα.
Και δεν είναι μόνο αυτά.. αυτά ήταν για κάποιες δεκαετίες πίσω...
Σήμερα έγινε μόδα να μην φοράμε γούνες, έγινε μόδα η οικολογία.. και λέω μόδα γιατι το κόστος ανέβηκε και δεν το άντεχε η βιομηχανία του εμπορίου όχι για θέμα ηθικής.. γιατί.. τη γούνα η κυρία Κοκοβίκου την αντικατέστησε με I phone για να εκφράσει την οικονομική και κοινωνική της καταξίωση και καμαρώνει ακόμα γιατί ο καλός της, τής έκανε πρόταση γάμου και φοράει μονόπετρο . Κι αν δεν έχει μονόπετρο, γιατί το κόστος είναι μεγάλο, μπορεί να έχει μια καλή Plasma τηλεόραση, ένα apple υπολογιστή, μπορεί να φοράει μια συγκεκριμένη μάρκα maskara τι σημασία έχει πώς έφτασε στα χέρια της!
κανείς δεν σκέπτεται και δεν νοιάζεται. Η λογοκρισία πάει σε αυτόν που ΔΕΝ έχει το νέο κινητό, δε φοράει μάρκα ρούχα, κανείς ανήθικος δεν άκουσε τόσα όσο ο ταπεινός.
Θυμάμαι το πρώτο σοκ ευαισθητοποίησης μου, και συνειδητοποίησης... την αρχή της "καριέρας" μου, ως.. διαφορετική...
Στο σπίτι του θείου μου, ναυτικός, ευκατάστατος με το σαλόνι του γεμάτα ακριβά περίεργα εντυπωσιακά πράγματα... και μέσα σε όλα αυτά και ένα ζευγάρι.. Δόντια! όχι απλά ανθρώπινα, σαν αυτά που βγάζαμε μικρά... μεγάλα! τεράστια... και .. δεν ήταν δόντια ήταν ελεφαντόδοντα!
Πρέπει να ομολογήσω ήταν απίστευτα εντυπωσιακά! Ιστορίες πολλές με άγια ζώα άρχισαν να ξεπροβάλουν στο μυαλό μου.
Και , μέσα εκεί στο ταξίδι μου στον κόσμο των άγριων ζώων τον είδα!! Ένα νεαρό ελέφαντα, να τρέχει μαζί με τους άλλους της οικογένείας του (γιατί οι ελέφαντες δεν ζουν σε αγέλες αλλά με τις οικογένειες τους) Χωρίς χαυλιόδοντες! Εκεί συνειδητοποίησα πως δεν θα ξαναθαυμάσω τίποτα ανήθικο με βάση τη δική μου ηθική... δεν θα αποζητήσω τίποτα που παράγεται με βία, ή πόνο άλλου, ανθρώπινου πλάσματος ή άλλου...
Δεν θέλησα ποτέ μου πουπουλένιο μαξιλάρι, ακόμα κι όταν τα έβαλε σε προσφορά το Lydl , δεν θέλησα ποτέ μου πουπουλένιο πάπλωμα και δερμάτινο παπούτσι και ας γκρίνιαζε η μάνα μου ότι ήμουν περίεργη και φθηνιάρα. Δεν θέλησα δαχτυλίδι με διαμάντι για πρόταση γάμου και δεν κοίταξα ποτέ να στολίσω το σπίτι μου με μπορντοκοκκινοπορτοκαλί Μπουχάρα!
Ήθελα και θέλω να μείνω "φθηνιάρα"... Σκεπτόμενη ένα μάθημα από τον κύριο Βασίλη τον δάσκαλό μου στην τετάρτη δημοτικού για το.. τι μας δίνουν τα ζώα... Αλήθεια τί μας δίνουν τα ζώα? γιατί τόσα χρόνια βλέπω να παίρνουμε με βία από τα ζώα, δέρμα, κρέας, γάλα, εργασία.. Κανένα ζώο δεν μας έδωσε κάτι.
Η ηθική όμως δεν πάει μόνο στα άγνωστα που δικαιολογούμαστε ότι δεν ξέραμε..
είναι πάντα δίπλα μας... στη γιαγιά μας που έμεινε σπίτι ξεχασμένη, έμεινε ξεχασμένη από τότε που σταμάτησε να μας λέει παραμύθια και να μας φτιάχνει ζεστές πίτες.. λες και γιαγιά ήταν κι αυτή αναλώσιμη. Βέβαια, την ξαναθυμηθήκαμε τώρα με την κρίση, αλλά τώρα είναι αναλώσιμη από το σύστημα υγείας!
Είναι στο κουτάβι που παίρνουμε .. ή μάλλον υιοθετούμε ή αγοράζουμε... και νομίζουμε ότι είναι και δικό μας λες και είναι πορτατίφ...
Πολλές φορές με τα παιδιά μου, είδαμε σε βιτρίνες pet shop χαριτωμένα σκυλάκια και με παρακάλεσαν να τους αγοράσω ένα..
Μα τους εξήγησα ότι τα ζώα είναι ζώα με ότι αυτό σημαίνει! Δεν είναι παιδιά να τα υιοθετήσουμε, και δεν είναι αντικείμενα να τα αγοράσουμε!
.. και φυσικά η επόμενη ερώτηση ήταν.. δε θα έχουμε ποτέ ζωάκι.. φυσικά και θα έχουμε, θα έχουμε όταν θα δοθεί η ευκαιρία να έχουμε ένα ζωάκι που θα μπορεί να ζήσει μαζί μας και να απολαύουμε την συντροφιά του και να του προσφέρουμε την αγάπη μας..
Σαν άνθρωποι, σαν κοινωνία νομίζω πρέπει να κάνουμε ένα Restart με τα νέα δεδομένα! Με νέα ηθική τάξη πραγμάτων. Με σεβασμό και εκτίμηση, με γνώμονα τις υποχρεώσεις μας πάνω σε αυτή τη γή και όχι μόνο και συνέχεια τα δικαιώματά μας!
Με σεβασμό στη ζωή, των άλλων ( ανθρώπων και ζώων ) αλλά και σεβασμό στη δική μας ζωή.
Να μάθουμε σαν άνθρωποι ότι οφείλουμε να εκτιμούμε και να σεβόμαστε, να μην κλείνουμε τα μάτια σε ότι άμεσα δε μας αφορά. Στην ενδοοικογενειακή βία, στην βία και στο ρατσισμό, στην υγεία του άλλου και το δικαίωμά του να ζει σε καθαρό περιβάλλον. Και όλα αυτά μας αφορούν!
Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να εκτιμούν, να σέβονται και να θαυμάζουν την αλήθεια της ζωής. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από την ισορροπία στη φύση, στο κορμί μας και στην ψυχή μας.
κι επειδή μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις.. είπα να το κάνω πιο κατανοητό... με αφίσες διαφημίσεις αλλά και φωτογραφίες που είδα και με άγγιξαν.
Θυμάστε τα δερμάτινα παπούτσια, που μεκαμάρι διαφήμιζε η εταιρία πριν μερικές δεκαετίες οτι κατασκευάζονταν αποκλειστικά με δέρμα φώκιας?
θυμάστε πόσες γούνες φορέθηκαν σε γιορτές σε οικογενειακά δείπνα εορτών όταν ήμασταν παιδιά? Εκατόν είκοσι μωρά χρειάζονται για μια γούνα!
θυμάστε πόσες φορές πιστέψαμε ότι τα ζώα είναι παιχνίδια? κι οτι η ζωή τους και η υπαρξη τους είναι για να ικανοποιήσει καποιο σκοπό?
θυμάστε οτι ο πλανήτης δεν μας ανήκει αλλά συνκατοικούμε?
θυμάστε τη γιαγιά στο σπίτι ? ( ακόμα κι αν δεν έχει σύνταξη.. ακόμα κι αν δεν ειναι η δική σας γιαγιά)
θυμάστε εκείνα τα ακριβά κρκό παπούτσια που είχατε δει?
θυμάστε τα ελεφαντόδοντα στο σπίτι του θείου?
θυμάστε τις εκπομπές με τις μπορντοκοκκινοπορτοκαλί χειροποίειτες μπουχάρες με τους 3.444.444 κόμπους ανατετραγωνικό?
θυμάστε πόσο επιθυμίσατε ένα μονόπετρο ?
θυμάστε πόσο χαρήκατε που βρήκατε εκείνο το ακριβό φόρεμα τόοοσο φθηνά που καταφέρατε και το αγοράσατε?
θυμάστε το λογότυπο "έλα μωρέ ένα τσιγάρο είναι κανείς δεν πέθανε..".. δεν πέθανε αλλά πάει ενα βήμα πιο κοντά!
θυμάστε οτι η οικονομική ανέχεια μέχρι πριν μας αγγίξει κι εμάς, ήταν ντροπή και δήλωνε κοινωνική θέση και όχι οικονομική κατάσταση?
θυμάστε πόσες φορές μεινατε αμέτοχοι σε εκδηλώσεις λεκτικής βίας..?
θυμάστε πόσες φορές η βία κατά των γυναικών χαρακτήριζε τις γυναίκες?
θυμάστε πόσες φορές κλάψαμε για τροχαία και ακόμα θεωρούμε οτι ειναι μαγκιά να μην φοράμε ζωνη αρκεί να μην πάρουμε κλήση?
θυμάστε πόσες φορές είπαμε, έλα μωρέ δεν πειράζει εδώ κοντά θα παμε.. αστο να μην κλαίει, λύστο απο το καρεκλάκι...
Θυμάστε ότι ο κόσμος δεν μας ανήκει? ούτε καν ο εαυτός μας... είμαστε κομμάτι του πάζλ της ζωής!
.. την επόμενη φορά.. θυμηθείτε το...
Σταυρούλα Δριβάκου https://www.facebook.com/stavroula.drivakou?ref=tn_tnmn
για περισσότερες συζητήσεις αναλύσεις και συμβουλές, στο fb στην ομάδα Ο Κήπος της ΕΔΕΜ
https://www.facebook.com/groups/414095901999495/?fref=ts