Γιατί κάνω παρέλαση; ........."25η Μαρτίου 2013"

Χάζευα  το πρωί τα παιδιά και βλέπω πόσο αγύμναστα είναι και τρομάζω...
Τους πήγα στην μεγάλη παιδική χαρά του Αγίου Νικολάου, παίξαμε, μιλήσαμε και κάναμε βήμα για την παρέλαση!
Το περίεργο ήταν oτι ενώ περίμενα να μας κοιτάζουν και να μας κοροϊδεύουν οι γύρω γονείς, ενώ κάναμε βήμα και μαθαίναμε την ουσία της παρέλασης, ένας μπαμπάς ήρθε , και με ρώτησε αν μπορεί και η κόρη του να συμμετέχει σε αυτό, και μετά άλλο ένα κοριτσάκι ήρθε!
Έτσι γίναμε πολλοί! 

Θυμήθηκα γιατί κάνουμε παρέλαση μέσα από την δοκιμαστική αυτή  μικρή μας παρέλαση.
Ξεκινήσαμε για πλακά να μάθουν τα παιδιά να στέκονται λίγο καλύτερα γιατί άρχισαν να μου την δίνουν τα κρεμασμένα τους χέρια και οι χαζογκριμάτσες στις μούρες τους και τελικά... θυμήθηκα....
Κάναν βήμα! Όχι σαν παρλιακά 
Το κεφάλι ψηλά, το πηγούνι επάνω το βλέμμα αποφασιστικό!
Τα χέρια γροθιά, οι αντίχειρες μπροστά, Οι μπουνιές φτάνουν στο ύψος του ώμου του μπροστινού μας.
Το αριστερό πόδι χτυπά, δίνει ένταση δίνει σήμα! Δίνει ενέργεια και συντονιζόμαστε όλοι...κι είμαστε όλοι ένα...

Η Ανι γκρίνιαξε γιατί ο από πίσω την πίεζε! 
Αφορμή για μάθημα!

Τι είναι η παρέλαση? γιατί πάμε όλοι με το ίδιο βήμα? γιατί δεν μας αφήνουν να κατεβούμε όλοι μαζί όπως θέλουμε να εκφραστούμε? ελεύθεροι άνθρωποι δεν είμαστε?
Έτσι δεν θα έπρεπε? Γιατί καταπιέζομαι??
Να μην κάνω προέλαση καλυτέρα!!!!! Είμαι μάγκας άντρας και αρκετά μεγάλος δεν έχω ανάγκη από τέτοια μια χαρά πάω και χωρίς βήμα και φασιστικές τέτοιες εκδηλώσεις!!!
Ουάου !!!! 
Έτσι είπε και ένας πιτσιρικάς, γελώντας!
Και εγώ θα συμφωνήσω δεν μου αρέσει καταπιέζομαι! δεν μου αρέσει να είμαι ένας από όλους! δεν θέλω να είμαι ένας στο πλήθος ένας στην σειρά.. δεν μου αρέσει η παρέλαση δεν μου αρέσει το σύστημα αυτό!!!!

Μα πάλι, μου ήρθε στο μυαλό η φράση που άκουσα στα Σαλαμίνια! 
Οι Έλληνες νίκησαν γιατί πολέμησαν με οργάνωση όλοι σαν ένας! οι Σπαρτιάτες ήταν ανίκητοι γιατί ήταν όλοι μαζί σαν ένα σώμα σαν υπερδύναμη στην μάχη! Οι Πέρσες ήταν οι ...Αθάνατοι!!! 
οι αθάνατοι ήταν στρατιώτες που δεν ήξεραν ποιος είναι ποιος, μισθοφόροι, με μαύρες κουκούλες και χωρίς χαρακτηριστικά! Δεν ήταν αθάνατοι , ήταν άπλα ατελείωτοι! και ο ένας αντικαθιστούσε τον άλλο και έπερνε τη θέση του! Ήταν αναλώσιμοι!!!

Κάπου εκεί βρίσκω τις διαφορές και ξεχωρίζω την ουσία! Στο η ισχύς εν τη ένωση.

Είπα της Άνις ότι στην παρέλαση λειτουργούμε σαν ομάδα! Δεν έχει σημασία να γίνω εγώ κάλος! δεν έχει σημασία να γίνω εγώ τέλειος! Το σύνολο πρέπει να είναι τέλειο, πρέπει να είμαστε ένα όλοι, αλλιώς δεν έχει νόημα!
 Δεν γκρινιάζω στην σειρά, δεν μουρμουράω, δεν φωνάζω γιατί ο διπλανός μου με πάτησε και γελάω!
Κοιτώ να συντονιστώ! Κοιτώ να δώσω το παράδειγμα στον πίσω μου, είμαι υπεύθυνος για την σωστή στάση και το σωστό βηματισμό του άλλου.. Δεν βγαίνω από την σειρά, γιατί έχω φαγούρα! δεν παίζω δεν κοιτώ άλλου δεν χαλάω την ομάδα μου!

Η διαφορετικότητα είναι καλή! το να ηγούμαι είναι ωραίο! το να θέλω να ζω ανεξάρτητος είναι τέλειο! αλλά όλα αυτά είναι ακόμα καλυτέρα όταν ξέρω να συνεργάζομαι! Όταν έχω μάθει να σέβομαι , όταν δεν "κρεμάω" τους άλλους! Όταν ξέρω να μοιράζομαι. 

Έτσι αποφάσισα ότι θα κάνουν βήμα, με στρατιωτική πειθαρχεία, με κεφάλι ψηλά με στήθος στητό και θώρακα δυνατό με πόδι να κτυπάει κάτω και να  ακούν μακριά!
Κι έτσι θα παρελάσουν . Έτσι θα εκπροσωπήσουν το σχολείο τους, θα τιμήσουν τους προγόνους τους και θα νιώσουν λίγο από την δόξα τους, μέσα από τα χαμόγελα και το χειροκρότημα καθώς θα κάνουν παρέλαση... κι όταν τελειώσουν θα νιώθουν ένα βήμα πιο κοντά στην επομένη τους κατάκτηση.. στη γνώση, στην εκπαίδευση στην παιδεία!
Είμαι υπέρ της παρέλασης γιατί τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από το σωστό βήμα την έννοια της παρέλασης. Την ουσία της ενότητας! Τους δίνεται η ευκαιρία να νιώσουν κομμάτια ενός σημαντικού συνόλου που το πλήθος χειροκροτεί, κι έτσι ζωντανεύει μέσα τους η ουσία της δύναμης, της αρμονίας και της χάρης.